Syndromer (Böyle bişey var mı cidden??)

Birlikte çalıştığım bi amcadan yana çok şikayetçiyim.Kendisi yaşça benden oldukça büyük.Geçen sene bizim işler yüzünden kalp krizi geçirmiş. Ondan sonra mı böyle oldu,yoksa hep mi böyleydi bilmiyorum ama enerjimi emen bir böcek gibi kendisi.En yoğun anımda gelip karşıma oturuyor, başlıyor konuşmaya;

-Ee, napıosun?

-Napiyim çalışıyorum

-Hahhhahaha (histerik bir gülüş-jokerden hallice)İyiiii, naapcan. (soru diil bu, allora gibi bişey)

İlgilenmemeye başlıyorum 2 dk filan

-Eeee BB Hanım, şu şöyle olmuş da böyle olmuş,sonra böyle de olmuş böyle olmuş.

-Hmmm evet biliyorum

(Çünkü 1 saat önce sana onları ben söylemiştim,benim infomu bana geri satıosun)

Vee touch down;

-Ama ben dedim, bu iş bunlarla olmaz dedim,dediydim.Vıdıdııdıdıdıdıvııdıdı.

-Biliyorum Zırt Bey, biliyorum.Konuştuk bunları.Değiştiremiyoruz sonuçta.

1000 kere konuşmuşuz bunları, bu değiştirebileceğimiz bişey diil,sen niye sürekli gelip benim motivasyonumu düşürüyorsun???Değiştiremeyecekleri konularla ilgili sürekli konuşan, temcit pilavı gibi anlat anlat bıkmayan insanlara çok gıcığım.Bir kere söyle bir şeyi , ya değiştir ya da sus.Aaaa ama.Yeter.

Pazartesi sendromu kafamın üstünde fink atıyor.Uyuyamadım, uyanamadım.Gece yatmadan aldığım Q10 yüzünden sanırım.Fazla oksijenden hücrelerim salak oldu.

Bi de kafama taktığım bişeyler var beybiyle konuşmam gereken, nerden başlıycam nasıl yapıcam hiç bilmiyorum.Ama şunu biliyorum; konuşmazsam kuruyorum, kurdukça daha beter takıyorum.Kibrit alevi kadar şeyi orman yangınına çeviriyorum.Bunu yapmamaya çok uzun zaman önce söz verdim kendime ve sözümde durmalıyım.Budur.