10 Mart 2015 Salı

Kuyruğu kopmuş kedi gibiyim


Hani öyle bir an gelir, için şişer şişer patlamak istersin patlayamazsın, ağlamak istersin o da çıkmaz, çalışman gerekir kafanı toplayamazsın, darmadağın oturursun..işte tam o noktadayım. Kuyruğu kopmuş kedi gibiyim. Bir sürü şeye sıkılıyorum. İşime konsantre olamıyorum, para kazanamıyorum, çok severek gittiğim gönüllülük organizasyonunun kendisiyle değil ama çevresiyle ilgili kafam karışık, bana patronluk taslanmasından nefret ediyorum. Ahanda negatifim işte var mı?

Bu kadar karmaşanın ortasında yapabileceğim en doğru şeyi yaptım bence ve Hale'yi aradım. Hale dünyadaki en tatlı, en pozitif insan..bir çiçek çocuk. Hale dedim yogaya gönder beni. Hemen bir arkadaşının telefonunu verdi, bir sürü şey anlattı. Önce onunla konuşmak, sonra da buraya yazıyor olmak bana çok iyi geldi. Yogaya başlıyorum anlayacağınız. Param yok ama yine de kendime bu iyiliği yapacağım. Dayanamayacağım anlar oluyor, o noktalar için bir anahtara ihtiyacım var. Belki yogadır o kim bilir?

Sadece negatiflerimi yazıyorum galiba buraya bu aralar. Hayatta şükretmemiz gereken çok şey var. Şükürlerimi yazsam sayfanın sonunu göremem ama yine de bazı sınavlar atlatıyoruz. Kapana kısılmış gibi hissediyoruz da nedenini bulamıyoruz. O anlar için bize spiritüel birşeylerin destek olması gerekiyor bence ya da bana öyle geliyor. Çağırıyorum iyi hisleri, pozitif düşünceleri.Dur ben bi de temizlik yapayım, aydınlanayım azıcık.

Bu arada sizin de İzmir'de sevdiğiniz yoga öğretmenleri, akademileri varsa anlatmaktan çekinmeyin.