Mad Men

Bir zaman once, bi arkadasımla alısveris merkezindeyiz.Kahve falan iciyoruz galiba, cok net hatırlamıyorum su an. Arkadasım erkek, ama "erkek arkadasım" degil.Telefonu caldı.Arayan ikimizin de tanıdıgı ve cok yakın bir zamanda evlenecek olan, nisanlısına deliler gibi asık, derli toplu, isi gucu yerinde bir adam.Nasıl olduysa telefonun ahizeden cıkan sesi biraz yuksek modda kalmıs, konusulanlara mecburen kulak misafiri oldum;

-Efendim

-Abi naber

-Iyilik abi senden ?

-Iyidir.Abi be, Turgay'ın telefonunu versene bana.İsim var onunla

-Tamam da oyle arayamazsın sen onu.Once benim bi aramam, adını vermem falan lazım.

-Ok abi ara sen soyle.Benim evi tarif et, senin de bildigin bitanesini gondersin.Sarısın istiyorum, ucuz yollu bi Russsss...

Bu noktadan sonrasını duyamadım cunku yanımdaki arkadas telefonla konusabilmek icin kosarak uzaklasmaya basladı.Surat ifademden anlamıs olacak arayan arkadas icin besledigim muhtesem duyguları.

Sonucta ben kimseye birsey soylemedim.O dugun gerceklesti, ben de davetliydim.Birbirlerine oyle guzel bakıyorlardı ki butun salon asklarına hayran oldu..Ben haric!!

Nerden mi aklıma geldi bin yıl onceki sey?? Okudugum bir blog dan. Hem okuyorum, hem gülüyorum.Galiba biraz da düşünüyorum.

Edit; Vazgectim, link vermiyorum. Anlayan anladı zaten.