6 Nisan 2011 Çarşamba

Pembe bir hafta


Feci yoğun bir hafta içerisindeyim.Farkındayım isteme durumlarını henuz yazmadım.İsteme gecesini size fotoroman tadında anlatmamı istersiniz yoksa hikaye tadındamı? Fotoroman olması icin gerekli detayları incelemek icin vaktim yok maalesef.Eli kulagında , sabredin.

Hafta neden yogun derseniz duble teyze oluyorum bu hafta.Dun saat 11:00 civarı dunyanın en guzel annesinin aynı kendisine benzettigi dunyalar guzeli kız bebegi dodgu.Adı Defne.Annesini aglayarak ugurladık ameliyathaneye.45 dk sonra Defne geldiginde hastanenin tuvalet penceresi kadar izleme penceresinin onunde sadece cıglıklar atan ve pencereden bakabilmek icin birbirini ezen insanlar vardı.Bir fotografcı olarak en zor calısmamdı diyebilirim.Makineyi kah kuzenimin omzuna dayadım, kah zıpladım, kah bacak arasından girip bakmaya calıstım. Annesinin yanımıza gelmesi ise biraz daha uzun surdu.Biz bu arada cennetten bir parca gibi bakan, kokladıgınızda aklınıza sadece cilekler, pamuk sekerleri, pembe bulutlar getiren minicik bir bebegin pesinde dört döndük.Defne bundan sonra ömrümüz yettiğince bizim sorumluluklarımızdan biri.Dünyanın en güzel sorumluluğu üstelik.

Teyze oluşumun dubleliği ise sundan ileri geliyor; bir baska canım arkadasım da persembe sabahı bir kız bebek dunyaya getirecek.Heyecan konusunda anneyle yarısırım.Zaten biraz pimpirigimdir.Dogum meselesi soz konusu oldugunda anne icin ayrı bebek icin ayrı heyecanlanıyorum.Hersey yolunda gidecek mi? Anne nasıl olacak? Bebek saglıkla gelecek mi? Kime benziyor? Ve daha birsuru soru.

Söylemiş olmalıyım daha once; dogumdan cok korkuyorum ben.Normal dogumdan korkmak bir yana sezeryan da korkutuyor beni.Sartlandırdım kendimi sanırım bu duruma, cok uzulecegim ileride.Dun anladım ki ben dogum dısında baska birseyden daha korkuyorum; o ameliyathaneye yalnız gitmek.Herkes yukarıda ugurluyor beni ve ben tek basıma, kocaman karnımla, savunmasız , hic tanımadıgım adamların, kadınların yanına gidiyorum.Orada tek basına olma hissi beni cok tedirgin ediyor.Hamile falansanız cok takılmayın benim soylediklerime, normal degilim ben.Gerci anlamısınızdır da, ben yine de bi soyliyeyim dedim:)

4 yorum:

Kız kıza toplandık dedi ki...

bokbocesi, youtube'a "Shiloh's quick and peaceful water birth" yazarsan ne kadar kolay oldugunu goreceksin...pirt diye cikiveriyor cocuk...
gozlerim doldu izlerken...

sanada nasip olsun 3'er 5'er...

bokbocesii dedi ki...

KKT, zannediyorum kolay ve guzel olsa da bir normal dogum videosu izlemeye henuz hazır degilim.Ama bana da nasil olması dilegine cok tesekkur ederek amin diyorum.(tabi su durumda nasıl olucak onu pek bilmiyorum :))

Adsız dedi ki...

Yav ben de nasıl korkarım doğumdan anlatamam. Senin de mi annen sen küçükken doğum maceralarını korku hikayesi gibi anlattı? Borsa'nınki anlatmış mesela, o da çok korkar.

bokbocesii dedi ki...

Yok bana kimse birsey anlatmadan da ben yeterince tırsıyordum.Sonra bir gun teyzem buyudugume kanaat getirip hayal ettigimde bayılma istegi yaratan seyler anlattı kendi dogumuyla ilgili.Artık fobi boyutunda.