Huzur

Hürriyet Pazar'da Ayşe Arman Hakkı Devrim'le ve Lülüş'üyle röportaj yapmış, okudunuz mu? Lülüş artık yok ama 60 yıl yanıbaşındaki kocası onu öyle güzel anlatmış ki , o da oradaymış, gerçekten yaşıyormuş gibi konuşmuşlar.Aşk değil anlattıkları, yanında başka bişeyler de var sanki.Sonsuz güven, hayat arkadaşlığı, birbirinden keyif alma..Kaldı mı böyleleri?

Anneannemle dedem geldi aklıma.Görücü usulüyle evlenmişler 50 sene önce."1 kez gördüm, bununla evleniyorsun dediler, ertesi gün de evlendik" derdi anneannem.Birbirlerini hiç tanımadan evlenmişler ama birbirlerini en iyi tanıyanlardan daha aşıklardı birbirlerine.Dedem manavdı benim.Dudağının üzerinde minicik bıyığı olan, saçları hep taralı, tertemiz giyinen, küçücük bir adam.Anneannemse bu yaşında bile kırışığı olmayan, kahkahasıyla mahalleyi inleten, 5 vakit namazını kılan ama dışarı çıkarken de topuklu ayakkabılarını, rujunu eksik etmeyen dünya tatlısı bir kadın.Dedem sabah erkenden çıkar hale gider meyve-sebze alır, dükkanını açardı.Öğle yemeğine geldiğindeyse sofra çoktan hazır olurdu.Yemekten sonra çıkar bahçesiyle ilgilenirdi.Öğle uykusunu uyur, sonra üzerini değişip yeniden dükkana giderdi.Akşam yemeğinde ya anneannem şıkır şıkır hazırlanıp dedemin yemeğini dükkana götürür ya da dedem terastaki çilingir sofrasında rakısını içmeye eve gelirdi.Bir günden bir güne sesleri yükselmedi birbirlerine.Canım, hayatım , şekerimden başka laf hiç duymadım."Hoşgeldin şekerim" diye karşılardı anneannem dedemi.Sevgililer gününde ona çiçek almadı diye küserdi anneannem dedeme.Dedem de mis kokulu sümbüller getirirdi ona, bir tanesini de kulağının üzerine takardı:)

6 sene oldu dedem vefat edeli.Hastalığının son gününe kadar hiç inanmadı anneannem gideceğine.Annem çalıştığı için onlar büyüttü sayılır beni.Belki de bu yüzden onlarınki gibi bir aşk aradım hep, benim bildiğim aşk budur çünkü.Huzurludur..cırcır böceklerinin öttüğü, sakin bir yaz akşamında terasta, karşılıklı rakı içmek kadar huzurlu.

PS.Hakkı Devrim'in Lülüş'ü

PS2. photo