Bulutlar dağıldı

Artık cuma gelmeden yazmam şart oldu :)

Bildiğiniz üzere öldürücü bunalımımdan yeni çıkmış durumdayım.Kardeşime göre doyumsuzluktan kaynaklanıyordu, çok sevdiğim bir başka arkadaşıma göre ise bu “işi olmayan tembel ev kadını” hastalığı idi.Bana göre her ikisi de değildi ama sebebini açıklayamamak da beni çok yormuştu.Bana dehşetle bakan sevgilime “yok bişey, gerçekten” diye hıçkırıyor olmam sanırım sevgilimi de cidden dehşete uğrattı.İşin güzel tarafı ağrı dindiğinde sanki yeniden doğmuş gibi hisseder ya insan, ya da uzun süre aç kaldıktan sonra yemek yediğinde sanki hep tokmuş gibi hisseder ya..öyleyim aynen.Sanki ben değildim bunalım denizine kafayı sokup da çıkaramayan.Şimdi geçti.Eskisi gibiyim artık.Keyfim yerinde.Öyle yerinde ki, şirkette beni delirten, durup durup saydırdığım insanlarla bile sorun yaşamıyorum artık.Pozitif enerjimin bulaşıcı olmasıyla alakalı olsa gerek, birbirimizden nefret ettiğimize emin olduğum bir iş arkadaşım bana gülerek “hoş geldin,nasılsın?” dedi cuma günü.Şaşkınlıktan küçük dilimi yuttuğum için bir süre cevap vermem mümkün olmadı tabi.Pazartesi günü de ben kendisine günaydın dedim, dilim kopmaz ya.En azından bir merhaba mız var artık.Küslükten nefret eden ben için koca bir artı bu.Enerjimi hep yüksek tutmak niyetindeyim artık.Sevmedim ben kafasında yağmur bulutuyla dolaşan BB’yi.Beni üzmeye niyet edenlere de gözlerimi,kulaklarımı kapıyorum artık.En önemlisi, en değerlisi "ben"im.Böylesi daha iyi;)

Sizin nazarınız değmez ama bi maşallah dermisiniz rica etsem?
.
.
Teşekkürleeer